کد مطلب:12829 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

نگاه كردن به نا محرم چه اثرات سوئي در انسان دارد و كسي كه به دليل ارتباط با خانواده ، اقوام و همسايگان احتمال نگاه كردن به نامحرم مي دهد چه بايد بكند و اگر عادت دارد چه بكند ؟

دوست گرامي در پاسخ به سوال شما ابتدا بايد توجه كنيم كه شما در واقع سه سؤال پرسيده ايد در مورد سوال اول از روايات اهل بيت عليهم السلام نكاتي را عرض مي كنم كه به بررسي اثرات سوء نگاه پرداخته شده است كه عبارت است از :

1- ريشه دواندن هواي نفس و شهوت 2- ايجاد غفلت 3- كور شدن عقل و قلب از آينده و عاقبت نگري4- ايجاد و تداوم حسرت و اندوه بواسطه اشتباهات فكري و علمي ناشي از آن5- فاصله گرفتن از فطرت توحيدي و از دست دادن اين استعداد كه به حقيقت عالم پي ببرد و رشد معنوي بيابد.

حضرت رسول (ص) در بياني كوتاه اما بسيار پر مغز در اين باره مي فرمايند : چشمهايتان را فرو اندازيد تا شگفتيها ببينيد يعني در نتيجه عفت در نگاه ،خدا توفيق رؤيت آيات خود را به انسان مي دهد .

و از ديگر فوايد ترك اين كار بنابر روايات متعدد ايجاد حلاوت و شيريني عبادت خداست . در موارد سؤال دوم كه در ارتباط خانوادگي چه بايد كرد نكاتي را بايد توجه كنيم .

الف : اصولاً نگاه شهواني و ناسالم به هر چيز و كسي ناصحيح است حتي به خودمان و در اين زمينه فرقي بين محرم ، نامحرم ،يا مرد و زن وجود ندارد .

ب: تا جائيكه امكاندارد با مهرباني و استدلال همينگونه آيات و روايات را براي آنها توضيح دهيم و آنها را تشويق به حفظ حريم درروابط كنيم .

ج: قرآن كريم در اين خصوص دستورات متعددي دارد از جمله 1- بانوان به ناز سخن نگويند، زينتهاي خود را آشكار نكنند، از پوشش حجاب استفاده كنند به گونه اي كه بدن، سر وگردن آنان پوشيده شود .

و به مرد و زن مسلمان هر دو دستور مي دهد به هنگام مواجهه به يكديگر، از نگاه مستقيم و خيره به هم بپرهيزند.

اگر چيزي از آنها مي گيرند يا مي دهند از پشت پرده باشد كه شأن نزول اين آيه درمورد زنان پيامبر است وبنابر نظر مفسراني كه آيهرا عام مي دانند شامل تمامي زنان مسلمان مي شود و گرنه جزو اختصاصات همسران پيامبر مي شود.

در هر صورت حداقل آن استحباب انجام چنين كاري خواهد بود. اين آيات و آيات ديگر به ما كمك مي كند تابه ايجاد حريم در بين زن و مرد نا محرم از بروز مفاسد بعدي پيشگيري كنيم .

در مورد سوال سوم كه شما فرموديد، راه علاجآن دو مرحله است علاج علمي و عملي . در مرحله علاج علمي به مفاسد اين كار فكر كند مانند آنچه در پاسخ سوال اول شما عرض كردم يا مثلاً آياتي از قرآن را كه به شدت نهي و تهديد كرده با خود تكرار كند مانند ( خداوند چشمهاي خائن و دزدانه را مي بيند )(7) كه بصورت ضمني انسان رامورد تهديد قرار مي دهد يارواياتي كه تهديد به عذاب خداوند مي كند مانند روايت رسول الله(ص) : هركس چشمش را از حرام پر كند خداوند آنرا روز قيامت از آتش پر مي كند مگر آنكه توبه كرده ، باز گردد و فكر كند به نعمتهايي كه بخاطر اين كار از دست مي دهد و توفيقهايي كه از او سلب مي شود .(8) علاج عملي هم اين است كه با توسل به ساحت مقدس اهل بيت و دوري كردن از محيطهايي كه او را به چنين كاري تشويق مي كند و دوستي با انسانهايي كه به اين مسايل توجه دارند خودرا از محيط گناه خارج كند.









منابع و مآخذ :

1. ميزان الحكم، ج 10 حديث 19941 تا 19957

2. ميزان الحكمه, همان حديث 19962

3. ميزان الحكمه, همان

4. سوره احزاب آيه 33 و59

5. سوره نور آيه 30و 31

6. سوره احزاب آيه 53

7. سوره غافر آيه 19

ميزان الحكمه, همان حديث 1998